Dzień wewnętrzny czyli atak weny

Z okazji święta, które zwykle ignorowałam, a dzisiaj nie - postanowiłam robić tylko rzeczy, które lubię. Po przemiłym poranku - dziękuję chłopcy - z herbatką "Pozdrowienia z Londynu" plus pączki róż w kocim kubeczku na podstawce z obrazem Alfonsa Muchy ("Wiosna") wróciłam w objęcia Morfeusza, wyspałam się za wszystkie czasy (i na zapas). A później postanowiłam zrobić w końcu kolce z ptaszkami, które kupiłam miesiąc temu. No i jak wyjęłam swoje zabawki biżuteryjne, wpadłam w po uszy. Dawno nic nie robiłam i tak fajnie mi się dzisiaj przeglądało te koraliki i kamyki, że spędziłam przy nich wieeele godzin - przy audiobooku Kafka nad morzem - jasne, że już czytałam, teraz słucham, wpadłam na kilka fajnych pomysłów:

 Drewniane ptaki, nefryt, ceramika, srebro.

 Ptaszki są bardzo lekkie i fajnie się majtają, miło się w nich chodzi.

 Mnóstwo czasu zajęło mi ich fotografowanie, a efekt nie powala, niestety, rany, zbyt rzadko fotografowałam swoje "dzieła wiekopomne", żeby się nauczyć.

 Te łezki z kwarcu dymnego zachwyciły mnie dawno temu, kupiłam je i leżały, bo są trudne w obsłudze - mają maleńkie dziurki i w dodatku dość daleko od krawędzi - nie powiodły się próby zawieszenia ich na drucie, kółkach, a na lince mi się nie podobały.
Dzisiaj doznałam olśnienia i połączyłam je z granatowymi kryształkami - tak wiem, brąz i granat - żadna nowość, ale do mnie dopiero dotarło, do tego wałeczki z agatu - zostały z jakiejś innej zabawy, bo mają nierówno nawiercone otwory - jak widać zresztą.

 Jakieś sztyfty wygrzebane z czeluści pudełka i srebrne dyski - też czekały na swoją kolej dość długo.

Nie wiem, kiedy uda mi się je włożyć, ale są.

Bransoletka z kamieni, które też czekały na przypływ weny - bursztyn i obsydian od przyjaciółek - miło mi się będzie w nich chodziło. Do tego różne agaty - trawione i nietrawione, turkus afrykański, nawet trochę lawy się dostało, wszystko nawleczone na sznurek, co było trudnym wyzwaniem, mnóstwo tego sznurka pocięłam, no i jak nawlokłam na zielony, to znalazłam brązowy. Jest na zielonym.

I jeszcze jedne kolce z rozpędu - fajne plastikowe kule, ale miały strasznie duże otwory i jakoś do niczego mi nie pasowały, aż tu nagle sznurek się... odwinął. Kwadratowe sztyfty - fajne, ale wymagające, też długo leżą, bo nie wszystko do nich pasuje - czytaj prawie nic nie pasuje...

Oczywiście obiad był na czas - niech żyje maszyna chlebowa, która ugniotła ciasto na pizzę, niech żyje Euri, która wymyśliła cytrynowego piegusa, którego robi się błyskawicznie, a smakuje cudownie. I jeszcze kompost wyniosłam i chałupę ogarnęłam. I zrobiłam skarpetę na telefon dla Alicji (nie sfotografowałam jeszcze) i obejrzałam Herculesa Poirot i Sherlocka Holmesa. Ach, jaka ja jestem pracowita... (ha, ha, ha)