Nauczyłam się...

robić ukośnikowe kulki. Do tej pory popełniłam ich zaledwie kilka i ciągle to dla mnie mocno skomplikowana dłubanina, ale zrobiłam. Tzn. wcześniej też zrobiłam jedne koczyki z koralikowych kulek, ale przy pomocy igły. Te są już na szydełku, szydełeczku właściwie, bo takie cieniutkie, że ledwie je widać.
Ze zdjęć jestem jak zwykle niezadowolona, bo światła mi brak. Światła dziennego.

Komplet kolce plus naszyjnik:
Toho jedenastki, mieszanka zieleni, szarości i czarne Picasso.

 Z lampą wychodzą tak:

'

 A to naszyjnik z ósemek

I bransoletka z jedenastek i ósemek. Szkoda, że na zdjęciu nie widać, jaka jest ładna.

Mam jeszcze czarny komplet kulek, ale nie ma zdjęć, bo fotografowanie czerni to już w ogóle (dla mnie) wyższa szkołą jazdy, poza tym jest mój, więc zdążę.

Ciągle zima

Miało się ocieplić i nic, ciągle minus kilkanaście. Nie przepadam.
Trzeba ogrzać Izę chustą. Padał śnieg, więc bardzo pospieszna sesja:

Tutaj Eskarina postanowiła się zaprezentować w towarzystwie chusty, która zrobiona jest z resztek włóczki, z której robiłam getry z poprzedniego posta. Nie wiem ile jej zużyłam. Pewnie koło 100 gram, czyli ok 550 metrów.

 A tu Daniel prześwituje:

Danielowi dorobiłam ocieplacz do czapki, którą już pokazywałam

Taki z zębem i wywijany.

 A to moja czapka zrobiona z resztek pogryzionej przez Suri.

Tak naprawdę zrobiłam dużo, dużo więcej rzeczy, ale nie wszystkie udało mi się uwiecznić, albo są sfotografowane w sztucznym świetle wyglądają naprawdę kiepsko w porównaniu z rzeczywistą ich urodą ;), dlatego ich nie pokazuję. 

Teraz - w związku z brakiem nowych włóczek pruję stare rzeczy i przerabiam je na inne. 

Na przykład z fajnego ale zmechaconego swetra robię szalik - całkiem mi niepotrzebny, ale w tym kolorze nawet jako tako wyglądam, więc... I czapkę do niego zrobię. 

I nie mówcie mi, że zima jest piękna. Jest. Mam pół komputera zdjęć, wystarczy, sobie mogę pooglądać. Daniel wprawdzie wyjął sanki, nawet mnie na nich woził, OK wystarczy.